جنبش زنان در خاورمیانه
هشتم مارس2011
پدرام نواندیش

8  مارس از راه میرسد. صد و سومین سالی است که هر سال با آمدنش، خواب از چشمان حکومت سرمایه داران و طبقات استثمار گر می رباید. نظام سرمایه داری کوشید تبعیضات نظام های طبقاتی پیش از خود علیه زنان را دست نخورده محفوظ دارد. سرمایه داری، زن گرسنه و ناگزیر را تا آنجا آزاد می خواست که در کارخانه هایش برده وار کار کند،  کمتر دستمزد بگیرد و سود بیشتری را به جیب های سرمایه داران بریزد. هر وقت به استثمارش نیاز داشت او را به کار کشد و هر زمان به استثمارش نیازی نبود، دوباره آرام و خاموش به خانه و آشپزخانه براند. سرمایه تبعیض جنسی و موقعیت فرودست زنان را با نیازهای نظم خود تطابق بخشید. نهاد ستمکشی زن در اشکال تازه ای تحت نظام سرمایه داری هر روزه از نو باز تولید می شود .

در  سال 1857 زنان کارخانه های پارچه بافی و نساجی در نیویورک علیه برده داری نظام سرمایه داری اعتراض کردند. حقوق بیشتری طلب کردند؛ به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط کار شدند. پلیس بیشرمانه به این زنان کارگر حمله ور شد و با خشونت وحشیانه ای اعتراض آنها را سرکوب کرد. سالها پس از آن در سال 1907 در دوره‌ای که مبارزات زنان برای تأمین حقوق سیاسی و اجتماعی اوج گرفته بود، جنبش آزادی زن به مناسبت پنجاه‌مین سالگشت تظاهرات نیویورک در8 مارس، تظاهراتی را سازمان داد.
 
سال ۱۹۱۳ "دبیرخانه بین‌المللی زنان" (یکی از نهادهای انترناسیونال سوسیالیستی دوم) هشتم مارس را با خاطره مبارزه زنان کارگر در آمریکا، به‌عنوان "روز جهانی زن" انتخاب کرد. در همان سال، زنان زحمتکش و کمونیست در روسیه و در سراسر اروپا، مراسم ۸ مارس را بشکل تظاهرات و میتینگ برگزار کردند. از آن روز 8 مارس در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه، برابری طلبانه و کمونیستی به ثبت رسیده است .
 
مبارزه برای آزادی و برابری زن، علیه زن ستیزی و نظام مردسالار با فراز و نشیب طی یک قرن گذشته ادامه داشته است. جنبش آزادی زن در ایران اکنون در پیشاپیش مبارزه برای آزادی زن قرار دارد. مبارزه علیه اسلام و اسلام سیاسی و جنبش های مذهبی اکنون به یک رکن مهم مبارزه برای آزادی زن بدل شده است. زنان در کشور های اسلام زده از مراکش والجزایر، تونس و مصر گرفته تا عراق و کردستان و افغانستان و ایران، زنان برای پایه ای ترین حقوق خود مبارزه می کنند.

زنانی که طبق قوانین اسلامی باید رو بند تحقیر بر چهره داشته باشند، زنانی که می بایست اگر فرمان بردار نباشند، از بستر رانده شده و تازیانه بر تنهایشان فرود آید، زنانی که می بایست تا سینه در زمین ستم کاری اسلامی فرو برده شوند ، تا سنگ های جهالت بر بدنشان کوبیده شود، اینک پا به میدان مبارزه ای گذارده اند که عرصه های آن بسیار گسترده تر از هر زمان دیگری است. در مصر  در سازماندهی اعتصاب نقش ایفاء می کنند؛ برای سرنگونی مبارک کانال سوئز را می بندند و در مقابل ادوات نیروهای سرکوبگر شجاعانه می ایستند .
 
بن علی در تونس و مبارک در مصر فرار را بر قرار ترجیح می دهند و اینک قذافی جلاد در لیبی زیر حمله مردم به جان آمده قرار دارد. تابو شکست ناپذیری دیکتاتور برای همیشه می شکند و در این میان است که 8 مارس  با شعار ستم کشی بر زن موقف از راه می رسد. باید مهر برابری طلبی کامل و بدون قید و شرط زن و مرد را بر این جنبش های ضد استبداد زد .

 در ایران رژیم ضد زن اسلامی این روز را و پتانسیل جنبش آزادی زن را بخوبی می شناسد. رژیم از مدتها قبل به استقبال این روز می رود.  8 مارس در میدان 7 تیر و  پارک لاله تهران را در سالهای پیش بخوبی به یاد دارد. می داند که اعدام و سنگسار شهلا جاهد، فاطمه حقیقت پژوه، سهیلا قدیری، شیرین علم هولى و هزاران زن دیگر رهایش نخواهد گذاشت. مادران داغدار خاورانها و لعنت آباد ها را خوبی می شناسد. رژیم اسلامی از هم اکنون دارد برای سرکوب این روز تدارک می بیند. به تکاپو افتاده است و با کلماتی  حاکی از هراس، برای معترضین خط و نشان می کشد. با نگاهی به رسانه های حکومت  اسلامی ضد زن، عمق وحشت این جانوران وحشی چسبیده بر کاخ های خون و سرمایه را می توان مشاهده کرد .

عنصر سرکوبگر رژیم اسلامی، اسماعیل احمدی مقدم، وقیحانه از حضور و افزایش گشت های اطلاعاتی و انتظامی، طی روزهای آینده، سخن می گوید و اعلام می کند که هر چه به نوروز نزدیک تر شویم این حضور بیشتر خواهد شد. سرکوبگر وحشی دیگر، احمد رادان نیز 2 روز پس از آن، زبان به تهدید می گشاید . این مزدوران دولت هار سرمایه داران اسلامی، بی شرمانه از ایجاد مکانهایی در کنار زندانها و شکنجه گاههای رسمی، خبر می دهند . چنان که 32 سال است برای در هم شکستن اعتراضات زنان از تمام ظرفیت های سرکوبگریشان استفاده کرده اند و هر بار نتیجه بر عکس گرفته اند. نه تنها نتوانستند زنان را خانه نشین کنند بلکه این اقدامات سر کوبگرانه آنها موجب شده  تا سال بعد زنان با خواست های رادیکال تری در میدان مبارزات حاضر شوند .

8  مارس 2011 زنان ایران دوشادوش زنان در خاورمیانه برای به زیر کشیدن حکومت هار اسلامی به میدان مبارزه پای گذارده اند. به زیر کشیدن حکومت بیش از صد هزار اعدام و سنگسار به یکی از ارکان اصلی مبارزات زنان آزادیخواه و برابری طلب ایران تبدیل شده است. زنان در این مبارزه خواهان برابری و رفع هر گونه تبعیض هستند.
 
من به عنوان عضو حزب اتحاد کمونیسم کارگری به مبارزات زنان برای کسب حقوق انسانی شان درود می فرستم و زنان آزادیخواه و برابری طلب را به عضویت در حزب اتحاد کمونیسم کارگری فرا می خوانم .